Thierry Collard

Wat houdt jouw functie als Directeur Vastgoed precies in ?

Globaal gezien kun je zeggen dat de projectontwikkeling van de Eiffage-groep in België en Luxemburg tot mijn takenpakket behoort. Zo ook het mandaat van gedelegeerd bestuurder van de verschillende filialen die in projectontwikkeling werkzaam zijn. Mijn functie beoogt de algemene organisatie en is zeer ruim en vol afwisseling.

De inhoud van de functie hangt met name af van de periodes.

Sommige momenten zijn meer gericht op de algemene strategie : nadenken over het soort producten, over de marktevolutie, over hoe we op de behoeften kunnen anticiperen, over de regelgeving en het gebruik.

Andere momenten zijn zuiver gericht op human ressources ; ervoor zorgen dat de organisatie werkt, dat iedereen de betekenis van zijn of haar functie begrijpt en een stuwende kracht is door zich proactief in te zetten en innovatievermogen binnen het bedrijf te bevorderen.

Verder zijn er momenten die gericht zijn op brandjes blussen, wat er op neerkomt dat ik me beschikbaar houd om operationele, financiële, administratieve of juridische noodgevallen aan te pakken.

Toen je voor deze functie tekende, wist je dan precies wat je te wachten stond ?

Aan de inhoud van de functie en de scope van de taak had ik me wel verwacht. In se verschilt ze niet zo veel van mijn functie bij Dexia en Belfius. Ik wilde de financiële wereld graag achter mij laten en de stap naar de zakenwereld zetten, wat voor mij een terugkeer naar een concretere en operationelere aanpak betekende.

Op het vlak van HR had ik de impact van mijn komst op het dagelijkse leven van mijn nieuwe collega’s wel onderschat. Toen mijn inwerkperiode erop zat en ik zicht had op de algemene werking, heb ik de structuur van het bedrijf onder handen genomen. Doel was om een organisatie te implementeren waarbij de operationele follow-up van een project wordt opgesplitst, terwijl die vroeger door één persoon werd verzorgd. Wat ik als een evolutie zag, hebben sommigen ervaren als een ware reorganisatie die hen veel zorgen baarde.

Wat bevalt je aan je huidige werk ?

In de eerste plaats dat de nieuwe structuur verenigt en de persoonlijke ambities van elke medewerker nieuw leven heeft ingeblazen, maar ook dat zo een ware groepsdynamiek is ontstaan. Ik ben er vast van overtuigd dat iedereen het beste van zichzelf geeft om de groep te doen groeien en het geeft me persoonlijk zeer veel voldoening om de effectieve dynamiek te zien die daaruit voortvloeit.

Graag kom ik nog even terug op het doel van mijn beroep om het te vergelijken met de architectuur. Mijn beroep gaat veel verder dan gewoon tevreden zijn met het resultaat van een bouwwerk. Dat maakt het nu net zo boeiend. Vastgoed doen leven, het loslaten als het er eenmaal staat en zien hoe de bewoners het naar eigen behoeften “invullen”, waardoor er een eigen dynamiek ontstaat, daar draait het om in mijn beroep. Zien hoe de plaatsen die wij creëren “leven”… dat bezielt mij echt en maakt vastgoed zo boeiend (glimlach).

Wat is je opleiding en professionele achtergrond ?

Ik heb een opleiding als architect gevolgd aan La Cambre, waarvan één jaar Erasmus in Engeland. In mijn studietijd ben ik altijd pragmatisch gebleven en kreeg ik de kans om een bedrijf op te richten dat pantserdeuren produceert… De gelegenheid om de theorie aan de praktijk te toetsen.

Aan het eind van mijn studietijd heb ik stage gelopen bij Samyn en Partners. Het werd me al snel duidelijk dat echte grip op de toekomst niet zozeer afhangt van de kwaliteit van het architecturale ontwerp dan wel van de intentie van de opdrachtgever. Daarom heb ik mijn opleiding aangevuld met een Diploma Gespecialiseerde Managementstudies bij Solvay om daarna een andere weg in te slaan.

Later heb ik nog wat minder positieve ervaringen gehad in consultancy en projectmanagement. Maar uiteindelijk ben ik bij Dexia Real Estate Banking beland in een controlerende management functie. Al snel werd ik betrokken bij het voortraject van vastgoedprojecten en groeide door tot Head of Real Estate Developments, waarna ik ook nog de verantwoordelijkheid voor de investeringen op me nam. Het acroniem Head of RE(a)DI zag ik wel zitten…

Sommigen zeggen dat je kansen moet grijpen. Ik denk dat je er moet voor zorgen dat je kansen krijgt die je dan moet durven grijpen.

Hoe ben je erin geslaagd om in een structuur als Dexia aan de slag te kunnen ?

In de eerste plaats geloof ik dat de context gunstig was en mijn dubbele opleiding was duidelijk een grote troef; ik kon moeiteloos businessplannen omzetten in uitvoeringsplannen en vice versa.

Er waren ontzettend veel projecten en al snel moest een team in het leven worden geroepen op basis van de verschillende projectontwikkelingsentiteiten, die zijn gefuseerd tot Deximmo nv met achtenzeventig miljoen euro eigen vermogen.

In die tijd wilden instellingen zoals Dexia ook high potentials aan hen binden door ze cruciale verantwoordelijkheden en opleidingen te geven. Ik zat tamelijk goed op één lijn met het management, als 27-jarige werkte ik veel aan prognoses from scratch… gewoon uit intellectuele nieuwsgierigheid (glimlach). Ik kan niet echt uitleggen hoe ik erin geslaagd ben om mijn pad uit te stippelen omdat ik er niet echt op heb geanticipeerd. Momentum zat er waarschijnlijk ook wel voor iets tussen.

Van belang is niet gestalte geven aan de functie die je uitoefent maar wel gestalte geven aan de functie die bij je past en die je graag op lange termijn wilt bekleden.

Als je 2 stagiaires voor je hebt, zie je meteen wie het in zich heeft en net dat beetje meer wil doen. Ik zie tijdens sollicitatiegesprekken soms mensen die niet per se het profiel hebben waarnaar ik op zoek ben, die op papier misschien minder competent zijn, maar die uiteindelijk met hun persoonlijkheid het verschil zullen maken. Het feit dat ze de dingen doen zoals het hoort en gestalte geven aan hun projecten, en dat ze daar ook fier op zijn, dat maakt voor mij het verschil.

Had je toen je begon te studeren, al een duidelijk beeld van wat je wilde doen ?

Ja en nee. Ik wist wel heel goed wat ik niet wilde. Bijvoorbeeld qua schaal van projecten. Het is trouwens geen toeval dat ik voor Philippe Samyn heb gewerkt en voor het eind van mijn stage projectmanager ben geworden. Ik wist dat ik dingen wilde doen die impact hebben. Maar welke impact dan precies… Ik had niet echt een carrièreplan en ik weet niet zeker of dat vandaag anders is !

Mijn nieuwsgierigheid wijst me de weg in mijn carrière. Door die nieuwsgierigheid bijt ik me ergens in vast en dan zijn mijn uren van geen tel.

Als je het over kon doen, zijn er dan zaken die je anders zou aanpakken ?

Nee, ik kijk nooit achterom.

Maar als ik dan al iets zou overdoen, dan is het misschien wel wat meer afgaan op mijn intuïtie.

Waar ben je het trotst op in je carrière ?

Ik vind het moeilijk om over carrière te praten omdat ik weet dat ik nog een langer eind voor me heb dan ik al achter me heb. Bescheidenheid siert! Ik wacht liever tot het einde om de balans op te maken.

Voorlopig ben ik trots op het feit dat ik mensen die met mij werken doe groeien, in hun eigen functie of via hun eigen persoonlijke ambities.

Als ik een medewerker zie die niet gelukkig is in een structuur en ik hem niet het kader kan aanreiken waarin hij zich ten volle kan ontplooien, wil ik graag geloven dat de wisselwerking tussen ons hem op zijn minst in staat heeft gesteld om zich daarna elders verder te ontwikkelen. Daar haal ik zeer veel voldoening uit. Hetzelfde geldt voor onze stagiaires alsook de personen via het programma van sociale integratie die we vaak in onze structuur verwelkomen. Het is een waar genoegen om te zien hoe ze zich ontwikkelen door andere, zwaardere verantwoordelijkheden op zich te nemen in een groep zoals Eiffage.

Ik combineer graag citaten van Jack Welch en Richard Branson : “Je hoeft geen wortel te schieten om te groeien ; ik zal je de middelen geven om te vertrekken, maar het verlangen om te blijven”.

Zie je een groot verschil tussen de profielen van jouw generatie en de nieuwe profielen die je op de markt ziet verschijnen ?

Het grote verschil zit’ m vooral in de plaats die werk moet krijgen.

De raad die ik zelf heb gekregen is niet de raad die ik jongeren zou kunnen geven.

Er was een tijd dat ons werd geleerd dat we hard moesten werken en pas daarna mochten genieten. Terwijl het vandaag veel belangrijker is om een evenwicht te vinden waarbij een zekere beloning op korte termijn mogelijk is…

Dat is het grote verschil tussen work hard en work smart. En het is de verantwoordelijkheid van een werkgever om deze tweede trend ingang te doen vinden.

Welke raad zou je willen geven aan jongeren die dromen van een functie zoals de jouwe ?

Maak vóór alles en altijd plaats voor je dromen en… blijf er immer en altijd in geloven. Een reden om op te geven heb je elke dag wel. Ik ben er niet zo zeker van dat we vandaag dromen van een carrière of een functie zoals dat in het verleden het geval zou zijn geweest. Een bepaalde positie bereiken is voor mij niet het belangrijkste, als je maar op één lijn zit met je ambities en die ambities doet evolueren.

Ten tweede : houd de rode draad van je c.v. in de gaten. Kunnen groeien met een structuur en die structuur op haar beurt doen groeien, dat is het mooiste project. Het is superstimulerend voor je ontplooiing én je moet bewust het kader voor je professionele ontwikkeling kiezen.

Dat is de rode draad : zorg voor een samenhangend en consistent carrièrepad. Dit betekent dat je een zekere trots mag halen uit wat je dag in, dag uit doet, maar dat je tegelijk kritisch moet zijn over wat beter had gekund. Het betekent ook kijken naar de evolutie van het bedrijf waar je werkt, bijdragen aan de ontwikkeling van dat bedrijf en bezield blijven. Het betekent verder durven kiezen voor een functie die een coherente tussenstap is op weg naar je einddoel, zonder dat ze daarmee direct verband houdt. En tot slot betekent het al je ervaringen benutten zonder onderscheid tussen het meer en minder prestigieuze.

Gesprek geleid door Archibald
Dank aan Thierry Collard & Eiffage