Ik ben co-CEO samen met Baudouin Mathieu van Artone, een vastgoedontwikkelingsmaatschappij. Wij werken zowel voor beleggers alsook voor eigen rekening.
Mijn huidige functie, naast het leiden van het bedrijf, is het identificeren van opportuniteiten voor vastgoedontwikkeling en deze te beheren tot oplevering en de marketing ervan.
Welke opleiding heb je gevolgd ?
Ik heb een managementopleiding gevolgd aan de Solvay Brussel School (ULB). Daarna volgde ik een Master in Financial Management aan Vlerick om me te specialiseren in corporate finance en om mijn Engels en Nederlands te perfectioneren.
Tegelijkertijd was ik ook zeer actief in de jeugdbeweging en in het studentenleven bij de ‘Solvay Kring’, de Naamse afdeling van de ULB, waarvan ik voorzitter was.
Ik moet zeggen dat ik op relationeel en commercieel vlak evenveel geleerd heb van mijn universitaire opleiding als van mijn ervaring in de jeugdbeweging en studentenkringen.
Die ervaring komt me vandaag de dag nog steeds goed van pas.
Toen u aan uw studie begon, had u toen al een duidelijk idee van wat u wou doen ?
Ik heb altijd mijn eigen bedrijf willen oprichten. Ik wist nog niet in welke sector, maar dat is wel altijd al mijn doel geweest.
Hoe bent u ertoe gekomen uw bedrijf in Real Estate op te richten ?
Ik ben mijn carrière niet begonnen in vastgoed. Ik heb eerst 2 jaar in de voedingsindustrie gewerkt. Ik heb deze keuze gemaakt omdat ik absoluut niet, zoals 80% van de mensen die dezelfde studies als ik gedaan hebben, in een audit- of adviesbureau wou beginnen. Ik wou een praktische ervaring en in de business zitten, dat was essentieel voor mij.
Toen ik begreep dat er een zeer hoge anciënniteit nodig was om een strategische invloed te hebben op de beslissingen binnen dit bedrijf, maakte ik de balans op. Ik wou naar een positie streven waarin ik invloed kon hebben op beslissingen en mijn hard skills kon blijven ontwikkelen.
In die tijd was het niet mijn ambitie om in de vastgoedsector te stappen, maar toen ik over CBRE hoorde, was ik overtuigd. Wat ook meespeelde was dat Gaétan Clermont en Nicolas Orts (de twee managers) het bedrijf 10 jaar geleden hadden overgenomen en verder uitgebouwd. Ze zijn gestart met 5 en waren al met 70 toen ik aankwam. Voor mij, die op een dag mijn eigen bedrijf wou oprichten, was dat een doorslaggevend element.
Deze periode was echt ’the time of my life’ op professioneel vlak omdat ik in een bijzonder team terecht kwam met Gaétan Clermont (nu CEO van Eaglestone), Maxime Xantippe (nu oprichter van Alphastone), Maxime Kumpen (nu CEO van CBRE), Nicolas Durdu (nu Senior Investment Manager bij ADIA) en Frederic Van der Planken (nu CEO van Whitewood). Het zijn allemaal geweldige managers. Het is een uiterst lonende periode geweest. We zaten in een positieve trend net voor de crisis van 2008,… hallucinant was dat. Ik kon echt doen wat ik leuk vond en de 3 doelstellingen bereiken die ik mezelf had vooropgesteld: werken aan mijn commerciële vaardigheden, ondernemers observeren en hieruit leren en mijn vaardigheden verder ontwikkelen. Er was ook een vierde element dat ik in het begin niet had geïdentificeerd, namelijk het creëren van mijn netwerk. Ik heb de hele vastgoedmarkt in 2-3 jaar leren kennen.
De vastgoedmarkt is er één van netwerken.
Toen kreeg ik de kans om bij Fidentia Real Estate te werken. Het was een bedrijf in volle groei, waar alles op financieel vlak moest gebeuren, investeringen, fondsenwerving etc. … Het was een niet te missen kans. Ik heb hard gewerkt en veel geleerd.
Alles ging goed tot de dag dat Gaétan Clermont contact met me opnam. Ik had heel graag voor hem gewerkt. Hij had net Eaglestone gelanceerd en moest nieuwe projecten vinden. Tegelijkertijd bood hij mij een functie aan als Head of Fund Management om bij CBRE een vastgoedfonds op te starten. Ik was erg blij dat ik deze twee parttime banen had: werken aan projectontwikkeling en tegelijkertijd een nieuwe business opzetten. Ik werkte dus aan de verwerving en identificatie van de eerste Eaglestone-projecten en parallel daarmee begon ik met de hele opzet van Belgian Land.
Twee jaar later is Eaglestone onafhankelijk geworden en koos ik ervoor om bij hen te blijven. Ik werd ontwikkelings directeur en daar leidde ik mijn eerste vastgoedontwikkeling projecten.
Twee jaar later, op 33-jarige leeftijd, vond ik dat de tijd aangebroken was om mijn eigen bedrijf op te richten. Ik was al een tijdje met Baudouin aan het nadenken en we zijn er voor gegaan. Het is nu zeven jaar geleden dat we Artone hebben opgericht.
Heeft u in uw carrière ontmoetingen gehad die u hebben getekend ?
Ja. Gaétan Clermont is duidelijk een persoon geweest die ik veel heb geobserveerd en die mij veel heeft bijgebracht. Ik respecteer hem enorm.
Maar alle managers die ik heb gehad hebben me geïnspireerd. En ik denk vaak aan hen. Ik heb evenveel geleerd uit hun kwaliteiten als van hun gebreken. Vandaag, als ik de tijd neem om na te denken over mijn manier van werken, vind ik mezelf terug in elk van hen.
Hoe zou je team je omschrijven ?
Het is moeilijk te zeggen… (lacht). Ik denk dat ik iemand ben die beschikbaar is en snel op de bal reageer als ze mij nodig hebben. Ik wil dat het vooruitgaat. Mijn team zou mij ook omschrijven als een perfectionist. Ik heb hoge verwachtingen. Ik probeer het team te stimuleren om een hoog kwaliteitsniveau te hebben.
Wat zijn de waarden die u in uw dagdagelijks leven hanteert ?
Vertrouwen en betrouwbaarheid. Dit zijn belangrijke waarden voor mij. Wij werken veel met externe partijen (ontwerpbureaus, architecten, bedrijven, verkopers van grond) die met ons samenwerken omdat zij ons vertrouwen en weten dat wij ons aan ons woord zullen houden.
Ik probeer dagelijks mijn engagementen na te komen.
In het Frans wordt er vaak gezegd dat “een vallende boom meer lawaai maakt dan een groeiend bos” en dat is waar. Het is een kleine sector. Als je een fout maakt of je misdraagt, dan is iedereen op de hoogte.
Op welk deel van je parcours ben je het meeste trots ?
Dat ik mijn bedrijf vanuit het niets heb opgebouwd en het gebracht heb tot waar het nu is.
Wat vind je het leukst aan je baan ?
De ontmoetingen en de diversiteit van de vakgebieden waarmee ik werk.
Wat vind je het minst leuk aan je baan ?
Ons werk is afhankelijk van administratieve vergunningen en dat brengt een zekere bureaucratische rompslomp met zich mee, maar we hebben geen keuze.
Hoe ziet u de evolutie van uw job en van de sector ?
De sector is veel professioneler en meer financieel geworden.
Wij komen uit een sector die sterk werd beheerst door particuliere fondsen of families. Terwijl we het vandaag meer over internationale fondsen hebben. Aangezien grond duurder wordt, moet de ontwikkelaar zich positioneren als een dienstverlenend bedrijf, terwijl het zich vroeger zowel als kapitaal als dienstverlenend bedrijf. Allebei in één. Grote ontwikkelingsmaatschappijen bieden zelfs aan om de ontwikkeling (mede) te beheren voor passieve investeerders. Dit was vroeger helemaal niet het geval.
Het is een bedrijf dat verandert en dat leidt tot veranderingen in de besluitvorming : processen duren langer, financiële instrumenten worden complexer, enzovoort. Je moet wendbaar en hyper opportunistisch zijn. Maar dat, aan de andere kant, is niet veranderd. We hebben niet veel tijd om onze investeringsbeslissingen te nemen. Soms hebben we een voorsprong, we moeten dat beseffen en die kans grijpen. Dat is wat projectontwikkeling succesvol maakt.
De huidige uitdaging bestaat er dus in het dienstverlenend bedrijf te verzoenen met de toenemende complexiteit op financieel en operationeel niveau.
Merkt u een verschil tussen de mensen van uw generatie en de nieuwkomers die u op de markt ziet komen ?
Nee. Er zijn verschillen tussen de generaties, net zoals wij niet hetzelfde zijn als onze ouders. Ik zie wel een verschil in de motivatie van de nieuwe generatie.
Waar let je op bij je sollicitatiegesprekken ?
Ik besteed veel aandacht aan menselijke kwaliteiten: de personen moeten in het team passen! Vaardigheden zijn belangrijk, maar ik probeer de passie te voelen en de drijfveer ’to get the job done’.
Ik geloof in mensen die waarden hebben en die gemotiveerd zijn.
Welk advies zou u geven aan een jongere die zijn eigen bedrijf in ontwikkeling wil brengen ?
Ik zou hem zeggen niet te beginnen zonder de dynamiek van de markt te begrijpen.
Vastgoedontwikkeling is een baan die je zelden jong begint omdat het een baan is die bepaalde vaardigheden vereist (juridisch, commercieel, enz.) die worden verworven met ervaring. Het opbouwen van een goed netwerk gaat hand in hand met ervaring.
Makelaar zijn is een uitstekende manier om in vastgoed te starten, want je bouwt een geweldig adressenbestand op en je hebt toegang tot alle informatie. Waar een klassiek investeringsfonds of een ontwikkelaar in tegenstelling 2 à 3 transacties per jaar doet, zie je er als makelaar 20 à 30. Dus je ziet een tal van verschillende scenario’s. Het is zeer lonend en vormend.
Mijn advies zou dus zijn om goed na te denken over welke vaardigheden je al hebt, de welke je nog verder wil ontwikkelen, en de welke je nodig zal hebben bij je partners. Als dat gedaan is: gemotiveerd zijn, hard werken en niet opgeven zijn volgens mij de sleutel. Er zijn geen geheimen. Als je de juiste vaardigheden hebt, je goed omringt en er de juiste energie in steekt, denk ik dat dat voldoende is.
Wat is het geheim van een succesvol partnerschap ?
De diversiteit in competenties en het feit dat we elkaar aanvullen. Hierdoor kan een maximaal aantal omstandigheden waarmee het bedrijf te maken zal krijgen, worden aangepakt.
In menselijke termen: het vereist veel dialoog en luistervermogen. Vrijuit durven spreken.
Tot slot, wat is uw grote professionele en persoonlijke uitdaging ?
Op dit moment is mijn grote professionele uitdaging om de omvang van Artone in de komende twee jaar te verdubbelen. Onze investeerders willen een sterke groei, en wij ook (lacht).
En op persoonlijk vlak is het mijn doel om mijn evenwicht tussen werk en privéleven, dat momenteel zeer goed is, te bewaren. Ik wil het contact dat ik met mijn kinderen heb, kunnen behouden en voor hen kunnen zorgen. Ik zou dat niet opofferen voor mijn professionele doel (glimlach) !
Interview door Archibald
Met dank aan Paul-Edouard Aubry & Artone